Tunay na nakaka-stress ang work from home set-up dahil nawawala ang linya o distinksyon sa pagitan ng “working at home” at “being at home”. Patunay na nagkakasalo ang bawat isa. Sa totoo lang, hindi ko na rin alam kung anong oras ang kilos para sa bahay at kilos para sa trabaho.
Bayaning maituturing ang mga guro mula noon hanggang ngayon sa bawat pagbabago sa sistema ng edukasyon. Binago ng pandemya ang kabayanihan sa loob ng klasrum, dinala ang bayaning guro sa espasyo ng cyber.
Naririnig Niyo Ako? Nakikita Ninyo?
Wala na ang kinagisnan at tipikal na pagbati sa simula ng klase, mas naging agenda ko sa bawat simula ng klase na masiguro na naririnig at nakikita ako ng mga estudyante. Paano nga naman uunahin ang pagbati kung hindi naman naririnig.
Naririnig ninyo ko? Sa makrong kasanayan sa komunikasyon, ang pakikinig ang isa sa mahirap marating. Bibihira ang mayroong kakayahan na makinig nang aktibo. Palagi kong sinasabi sa mga estudyante na ang pakikinig ay yaman, ang kasanayang ito ang magdadala sa kanila sa maraming kaalaman at magbibigay sa kanila ng respeto.
Hindi maaaring sabay-sabay magsalita sa online, natutunan ng bawat isa ang makiramdam. Noon, hinihintay ko ang tugon ng bawat isa sa aking tanong na kung nauunawaan at nasusundan ba nila ako. Ngayon, hindi ko na hinihintay ang kanilang tugon. Tinuturing ko ang katahimikan bilang kahulugan ng pag-intindi sa paksa. Napatunayan ko ito, dahil handa ang bawat mag-aaral na magtanong at maglinaw sa paksa kung sila ay bibigyan ng panahon. Naghihintay lamang ang bawat isa sa tamang oras at pagkakataon.
Noon pa man, hindi lamang akademikong problema ang pinakikinggan ko sa mga mag-aaral. Para sa akin, mahalagang maipadama sa mga bata na may taingang handang makinig sa kanila, labas sa kanilang karanasang pang-akademiko. Doon ko mas nakikilala ang mga mag-aaral. Ngayon, napakaimposibleng mapakinggan ko pa sila nang mas malalim at doon ako nalulungkot. May restriksyon ang online learning sa pagpapalalim, pagpapadama at masinsinang usapan, palaging may kaba sa koneksyon ng internet, may agam-agam sa mga makaririnig at higit sa lahat iba ang tono at himig ng mga salita dahil sa mediated ng teknolohiya ang lahat.
Nakikita ninyo? Isa akong biswal na guro. Mahirap para sa akin ang magkabisado ng pangalan at apelyido, sa mukha ko naaalala ang mga mag-aaral. Mas higit na nagmamarka sa akin ang itsura kumpara sa mga letra ng kanilang pangalan, hindi kumukupas ang mukha para sa akin, may malalim na koneksyon ang mga bahagi ng mukha tulad ng mata na mas higit na tumatagos sa aking memorya.
Sa aking pagtuturong online, pinipilit kong magkaroon ng presentasyong malikhain at mapagtagumpayan ang biswal na katangian ng mga mag-aaral. Totoong may distraksyon sa kani-kanilang espasyo, ang iba sa kanila ay kasalo ang mga kapatid sa silid, nagbabantay sa negosyo ng pamilya, gumagawa ng gawaing bahay, may iniindang karamdaman at iba pa. Kaya mahalagang maangkin ang kanilang atensyon sa oras ng klase ngunit hindi dapat naisasantabi ang pag-unawa sa kanilang kalagayan.
Mahalaga para sa akin ang maayos na presentasyon ng sarili sa harap ng mga mag-aaral. At ito rin ang itinuturo ko sa kanila. Ngunit kakaiba ang online learning, hindi idinidikta ng espasyo ang tamang presentasyon ng bawat isa dahil magkakaiba ang ginagalawan at karanasan ng isa’t isa. Sa totoo lang, kalahati ng sarili ko lamang ang ayos, ‘yung nakikita lamang. Bagamat kalahating presentable lamang ang nakikita ng mga mag-aaral, buong karanasan at karunungan naman ang aking ibinabahagi.
Hubad tayong dinala sa sistemang online class. Bingi pa nga ang pamahalaan sa hinaing ng mga guro at mag-aaral nang tayo ay dinala rito. Pilit lamang nila tayong tiningnan at pinakinggan ngunit hindi naman talagang inunawa at sinuportahan.
OK Online? No Way Online?
Laging sinasabi sa aming mga guro na yakapin ang pagbabago. At habang yakap-yakap namin ang mga pagbabagong ito, hindi naman nagbabago ang mga benepisyo at karanasang sadlak habang nagtuturo. Tila napag-iiwanan kami sa pagbabago.
Kinamusta ko ang mga beteranong guro namin sa paaralan dahil sila ang una kong naisip noong ipatutupad ang online classes. Sa dami ng kanilang hinaing, napatunayan ko na sanay talaga silang magsulat mula blackboard hanggang kwaderno. Sa totoo lang, kailangan nila ng gabay. Bukod sa proseso at pag-aaral sa online platforms, iniisip din nila ang kanilang kalusugan at pamilya.
Ngayong panahong pinapasok ng bawat guro ang online platforms, walang ibang daan kundi ang pasuking pansamantala at wala munang labasan. At sa patuloy na pagbagtas natin sa online learning marami tayong realisasyon na maaaring baunin at maging pamantayan sa mga susunod pa.
Sa pagsukat sa kahusayan ng mga mag-aaral, mukhang hindi uubra ang mga multiple choice, enumeration, matching type na pagsusulit. Lahat ng sanggunian ay halos online dahil walang pisikal na silid-aklatan, kaya dapat mas maging responsable ang lahat sa pangangalap ng impormasyon. Mahalaga sigurong sukatin ang bawat kakayanan ng mga mag-aaral sa prosesong hindi palagiang indibidwal at de numero. Sa panahong kinakaharap ang pandemya, mahalagang bumuo ng mga pagsasanay na hindi hiwalay sa nangyayari sa lipunan. Mahalaga ring ipaunawa sa mga mag-aaral na ang grado ay hindi sukatan at mawawalang saysay kung hindi naman malusog ang pangangatawan at pag-iisip.
Isa rin sa realisasyon ay ang patuloy na pagsagot sa email at chat ng mga mag-aaral kahit hindi oras at araw ng klase. Sa una, mahirap takdaan ng hangganan ang mga bata, mas iniisip kong maging maunawaan sa panahong ito. Ngunit may realisasyon ang lahat, mahalaga pa ring maipaunawa at tiyaking alam ng mga mag-aaral ang iskedyul sa konsultasyon, pagpapasa at pagtatanong dahil may higit pa tayong buhay na hinaharap kasabay ng pagtuturo.
Marami pang limitasyon ang sistemang online, sa realidad, mayroon talagang napag-iiwanang estudyante. At dahil isa ako sa nakatatanggap ng prebilehiyo, kaya ko ito nagagampanan.
Ngunit para sa ibang guro, huwag sisihin ang sarili sa mga pagkakamali. Isa ang mga guro sa humaharap sa pakikibaka ng online learning. Lahat tayo ay bago sa espasyong birtwal na pagkatuto. Matutong patawarin ang mga sarili. Lahat tayo ay nangangapa at nag-aaral sa likod ng kawalang suporta at pag-unawa mula sa administrasyon ng paaralan at lalo’t higit sa pamahalaan.
Tunay ngang sinusubok ng pandemya ang sinumpaang tungkulin ng mga guro, higit pa sa pagbuo ng mga learning materials at pangangapa sa proseso ng pagtuturong online, kalakip ng obligasyon ang panatiliing nasa mabuting kalagayan ang mga mag-aaral. Higit pa sa kaalaman ang inihahatid ng isang guro, kundi malasakit at pag-aalala sa bawat estudyanteng napag-iiwanan ng pagbabagong ito.
