Manila Today

Hayaang Mangusap ang Aking Gitara

Hayaang mangusap ang aking gitara
Saksi sa ating mga pagdurusa
Hayaang mangusap ang aking gitara
Duguan ang tinig ngating pag-asa
Ang aking gitara ay langay-langayan

Malayang katulad ng hanging amihan

Subali’t sa mundo’y maraming salarin
Ibo’y parang taong kanilang binabaril

Balahibong lagas ay pulutin
Ang dugo ay iyong pahirin
Pawiin ang kirot sa kanyang awitin
Ang ibon ay muling paliparin

Ang aking gitara’y isang manlalakbay
Sa gitna ng parang dinggin mo ang awit
Ng ibong sugatan
Kupkupin sa pugad ng iyong pagmamahal

Martsa ng Bayan
Manggagawa at magsasaka
Kabataan at propesyunal
Mga alagad ng simbahan
Negosyante at pinunong makabayan
Tayo na at magkapit-bisig
Tapusin ang daan-taong pang-aalipin
Panahon upang ang ating tinig
Ay marinig sa buong daigdig
Tayo na at magsama-sama
Sa pagdurog sa Imperyalista
Tayo na at magkaisa
Lansagin ang pasistang diktadura
Nasa atin ang tunay na lakas
Tiyak nasa atin ang bukas.

Tayo na at magkaisa
Isulong ang pambansang demokrasya.

Walang Diyos sa Bunton ng mga Layak

May muta pa ang araw

Basura na ang sinusuyod

Ng gusgusing mga paa.

Bata-batalyong uod at bulate

Ang kalaro ng mga daliring

Ginuguwantes ang kalawang

Ng mga daliring kagabi’y pumalis

Sa ipis at gamugamong dumulog

Sa dulang sa anyaya ng kandila

Sa anyayang pinggang aluminyo.

Walang ilong na pihikan sa tambakan.

Dito’y walang sinasanto ang baho at panghi

Ang usok at alikabok

Ang lamok at bangaw

Pagkat walang relihiyon

Ang mga basag na bote at salamin;

Walang diyos sa bundok ng mga yagit.

Wala, walang diyos

Sa bunton ng mga layak.

Dito’y dinadangkal ang pagtitiis

At ang lakas ay por kilo.

Sino ngayon ang sisisi sa kariton

Kung sa bigat ng garapa’t diyaryo

Basyong lata’t yuping tubo

Ay umingit ng pagtutol

Ang gastadong gulong?

(litrato ni Adam Cohn)

Kung ang Tula ay Isa Lamang

Kung ang tula ay isa lamang

pumpon ng mga salita,

nanaisin ko pang ako’y bigyan

ng isang taling kangkong

dili kaya’y isang bungkos

ng mga talbos ng kamote

na pinupol sa kung aling pusalian

o inumit sa bilao

ng kung sinong maggugulay,

pagkat ako’y nagugutom

at ang bituka’y walang ilong,

walang mata.

Malaon nang pinamanhid

ng dalita ang panlasa

kaya huwag,

mga pinagpipitaganang makata

ng bayan ko,

huwag ninyo akong alukin

ng mga taludtod

kung ang tula ay isa lamang

pumpon ng mga salita.