“Magbigay ayon sa kakayahan, kumuha ayon sa pangangailangan.”
Ito ang paskil ng isang community pantry sa Lungsod Quezon. Pinasimulan ito ng isang nagmamalasakit na residente. Isang patungang may samu’t saring pagkain kung saan makakakuha ang sinumang may kailangan at makakapagbigay ang may maaaring maiambag.. Matibay na patunay na hindi madamot at makasarili ang masa sa kabila ng kagipitan at kakulangan.
Matagal na nating napatunayan ang kapangyarihan ng kolektibong pagkilos. Malinaw na may pwersang nagmumula sa batayang masa—pwersang mapagbigay, mapagkalinga at maalalahanin. Sa panahon ng pandemya, hindi angkop ang indibidwalismo. Tumataya tayo hindi para sa kaligtasan ng iisa, tinataya natin ang kabuuan. Walang iwanan dapat!
Sa panahong kumakalam ang sikmura ng bawat isa, mahalagang may bumubusog. Mahirap kumilos ng hindi napupunan ng lakas ang ating katawan dahil ito ang puhunan natin para sa ekonomikal na pangangailangan.
Sa panahong hindi pantay ang akses ng bawat isa sa pinagkukunan ng bawat isa, mahalagang may bukas na palad at espasyo para maihatid nang mabilis ang ipinagdamot ng pandemya. Kailangan nating padaluyin ang agos ng malasakit at biyaya sa isa’t isa.
Sa panahong kulang ang ayuda, ang bayanihang tulad nito ang magliligtas sa atin. Mahirap ang walang makakapitan at maaasahan. At sa mahaba-mahabang panahon, laging kapwa mamamayan ang nagpupuno ng kakulungan ng pamahalaan at sa mga panahong tila hindi ito maaasahan.
Sa katotohanan, maraming masa ang handang magbukas ng kanilang sarili para matugunan ang kapwang hikahos. Maraming masa ang hindi inuuna ang sarili—aral na maituturo natin sa bawat isa at sa mga lider ng bansa na silang may kapangyarihan at control sa rekurso ng bayan.
Ang community pantry ay nagpapalakas sa loob ng bawat isa na hindi lamang sila nag-iisa sa laban para sa pandemya. Pinapatunayan na may taong tumitingin sa kapakanan ng iba bago ang sarili.
Tayo ay pwersang masang hindi nakalilimot sa kapwa! Tayo ang lakas ng bawat isa!
